Rosas Pandan

Ania si Rosas Pandan
Gikan pa intawon sa kabukiran
Kaninyo makiguban-uban
Sa gisaulog nga kalingawan

Balitaw day akong puhunan
Maoy kabilin sa akong ginikanan
Awit nga labing kara-an
Nga garbo ning atong kabungturan

Dika ding dika ding dika ding
Ayay sa atong balitaw
Manindot pa ug sayaw
Daw yamog ang kabugnaw

Dika dong dika dong dika dong
Ayay usab si Dodong
Nagtan-aw kang Inday
Nagtabisay ang laway

Ayayay ayayay ayayay
Aya-ay sa akong balitaw
Kanindot ba mosayaw
Daw yamog ang kabugnaw

Tigadong tigadong tigadong
Ayay usab si Dodong
Nagtan-aw kang Inday
Nagtabisay ang laway

Balitaw day akong puhunan
Maoy kabilin sa akong ginikanan
Awit nga labing kara-an
Nga garbo ning atong kabungturan

Ayayay ayayay ayayay
Aya-ay sa akong balitaw
Kanindot ba mosayaw
Daw yamog ang kabugnaw

Tigadong tigadong tigadong
Ayay usab si Dodong
Nagtan-aw kang Inday
Nagtabisay ang laway

Ayayay ayayay ayayay
Aya-ay sa akong balitaw
Kanindot ba mosayaw
Daw yamog ang kabugnaw

Tigadong tigadong tigadong
Ayay usab si Dodong
Nagtan-aw kang Inday
Nagtabisay ang laway
Nagtan-aw kang Inday
Nagtabisay ang laway

“Rosas Pandan” is a Cebuano folk song written by Domingo Lopez, music by George Hernandez. It tells the story of Rosas Pandan, the mythic Bisaya maiden who is the symbol of beauty and virtue. Rosas Pandan is derived from two popular plants in the Philippines; “rosas” or rose is admired for its beauty and fragrance, while “pandan” or pan­danus of the screw pine family is famous for its leaves’ distinct aroma.